os pasos

Hai un camiño que me leva a ti,
seguro!

o da túa mirada doce,

o do teu sorriso tenro,

o do silencio que berra,

Pel, tesme chamado!

Pel, téñote chamado!

Poema a dos lenguas/Poema a dúas linguas...en construcción

Beso de piedra/Bico de pedra

Beso pétreo, sólido, sin fisuras.

Bico de pedra, eterno no tempo.

.......

Alquimia ou da algarabia dos sentidos

Nun aceno natural, espontáneo, dúas mans núas atopan -unha na outra- unha calor distinta, unha chamada da pel que xorde no intre mesmo do seu encontro, unha promesa...seica. Quen dixo que houbese tanta tenrura na túa mirada? e, ese sorriso cómplice é premonitorio? só escoito (e sinto) o rebumbio dos meus sentidos subvertidos pola túa presenza.

lembranza dun encontro

1997

Bárbara entre os bárbaros
Estranxeiros de seu
Eles -fondura de mar-
Eu -do mar das yubartas-.

Soñei peixes de cores
Espertei do soño -no solpor-
A cor, esvaecida
O soño, un pesadelo.

Quen sodes?
Quen son?
Eles, silencio na pel
Eu, coiro de tambores.

Non é home nin muller
Chamou por min -sen dicir o nome-
Coa voz das cantigas
Coa voz da auga no río.

Espida -sen roupa na alma-
Mágoa de min!
Eles -a verba, ferida aberta-!
Eu -amo o seu sangue-!

Arritmia

No existen los equívocos.

Existen los desencuentros.

Cómo va a estar equivocado

El corazón que late?

(arritmia que percute tu nombre)

Cómo el oído que guardó tu voz?

(caracola con memoria de agua)

Cómo ésta urgencia de verte?