1997
Bárbara entre os bárbaros
Estranxeiros de seu
Eles -fondura de mar-
Eu -do mar das yubartas-.
Soñei peixes de cores
Espertei do soño -no solpor-
A cor, esvaecida
O soño, un pesadelo.
Quen sodes?
Quen son?
Eles, silencio na pel
Eu, coiro de tambores.
Non é home nin muller
Chamou por min -sen dicir o nome-
Coa voz das cantigas
Coa voz da auga no río.
Espida -sen roupa na alma-
Mágoa de min!
Eles -a verba, ferida aberta-!
Eu -amo o seu sangue-!
