Voltar co sol no poñente,
ir cara á súa luz que estala
en raiolas nos ollos.
Vencer os medos
no campo mesmo da batalla
e sentir que ao dicir casa,
digo alma, digo Eu,
nomeándome cun sorriso nos beizos.
de ahora en adelante
átomos, palabras y emociones, son los retales de los que estoy hecha.
declaración de intenciones
de ahora en adelante convoco las palabras que construyen mi memoria, quiero escribirlas para volver a ellas cuando las migas de pan desaparezcan digeridas en el estómago del tiempo y yo quiera volver a mi punto de partida.
martes, 21 de junio de 2016
lunes, 20 de junio de 2016
Leerte
Que me esperes como un libro nuevo,
con su olor de papel recién impreso,
con sus páginas a rebosar de palabras aún no leídas,
con el ansia del tacto de mis manos.
Que yo llegue a ti con los ojos primero,
que sea certeza la promesa de leerte,
hoja por hoja y sin dobleces,
yo sabré volver al párrafo hermoso de tus labios,
al texto sobrecogedor de tu ternura.
Que pase el tiempo y yo te reconozca,
en la textura de tu piel marcada por mis dedos.
con su olor de papel recién impreso,
con sus páginas a rebosar de palabras aún no leídas,
con el ansia del tacto de mis manos.
Que yo llegue a ti con los ojos primero,
que sea certeza la promesa de leerte,
hoja por hoja y sin dobleces,
yo sabré volver al párrafo hermoso de tus labios,
al texto sobrecogedor de tu ternura.
Que pase el tiempo y yo te reconozca,
en la textura de tu piel marcada por mis dedos.
domingo, 15 de febrero de 2015
día a día (fragmento)
Amordazar as palabras é o que ten, desátanse en emocións un día calquera. De súpeto é sentir a mágoa coándose polas fendeduras da memoria, unha dor doce que vén das visceras mesmas e aniña no corazón, un non saber porque trocouse en silencio o rebumbio todo. As migallas esparexadas no campo dos versos non abondan para atopar o camiño.
miércoles, 7 de enero de 2015
Desexo cuántico
Persigo os átomos que circulan no espazo que ocupa a túa fermosa anatomía. Quérote perto, dentro, conxugando o desexo en todos os tempos e nun só lugar que me abrangue toda, o teu corpo!
domingo, 26 de octubre de 2014
tempo e destempo
Xeografías imposibles no ar
tempo errado dos hemisferios
des-tempo dos encontros.
Fuxidas do seu tempo, as follas,
mudan de cores na outonía
o día que voltaches vestido de sol.
domingo, 19 de octubre de 2014
viernes, 15 de agosto de 2014
Hoxe
Ao alcance da túa boca,
sitúome.
À distancia mínima
dos teus beizos,
para un bico longo.
Dozura que anticipa
-verso a verso-
o noso corpo a corpo.
sitúome.
À distancia mínima
dos teus beizos,
para un bico longo.
Dozura que anticipa
-verso a verso-
o noso corpo a corpo.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)