Ela

Os encontros tiñan que ser felices- pensa ela- senón que razón ten furar un buraco no cotián e agochar alí todo o que non pode saír á luz? Segue a traballar cun rebumbio na súa cabeza, nos seus sentidos; os paxaros non veñen voando de fóra, tenos ela voando no ceo vermello da súa corrente sanguínea Non é verdade que fale o corazón, fala cada célula, cada átomo gravitando no corpo enteiro. Así vai pasando a mañá de martes, tiña que ser primavera pero parece outono.