día a día (fragmento)

Amordazar as palabras é o que ten, desátanse en emocións un día calquera. De súpeto é sentir a mágoa coándose polas fendeduras da memoria, unha dor doce que vén das visceras mesmas e aniña no corazón, un non saber porque trocouse en silencio o rebumbio todo. As migallas esparexadas no campo dos versos non abondan para atopar o camiño.

Desexo cuántico

Persigo os átomos que circulan no espazo que ocupa a túa fermosa anatomía. Quérote perto, dentro, conxugando o desexo en todos os tempos e nun só lugar que me abrangue toda, o teu corpo!